Romy Haag (1951 – heden)

(Foto: Main-Netz)

De legendarische variétévamp Romy Haag en voormalig eigenaresse van de roemruchte nachtclub Chez Romy in Berlijn geldt al decennia lang als één van de meest bekende transseksuelen in Europa. Geboren in 1951 als Edouard Frans Verbaarsschott groeide op in Scheveningen. Reeds op 10-jarige leeftijd wist Eduard, dat hij “een meisje wilde zijn”. Toen hij 13 jaar oud was begon hij – illegaal – vrouwelijke hormonen te slikken, om borstvorming te stimuleren.

Op dertienjarige leeftijd stripte ze al op de Reeperbahn, als zestienjarige trad zij op in de Parijse nachtclub Alcazar, in New York stond ze in grote shows

Op 14-jarige leeftijd liep Romy (officieel nog altijd een ‘hij’) van huis weg en vertrok ze naar Hamburg. Daar werkte ze als buikdanseres in een nachtclub op de Reeperbahn. Als zangeres maakte ze op 15-jarige leeftijd haar debuut in de Parijse nachtclub Alcazar. Ze trad op in dezelfde show als die van Josephine Baker. Ze kwam daar in de entourage van de Sjah van Perzië terecht en trad op als danseres tijdens een orgie in het Parijse hotel George-V, en later werd ze uitgenodigd in Teheran.

Ze had een korte affaire met chansonnier Charles Aznavour, die alle en maar zijn eigen chansons wilde horen tijdens de liefdesdaad.

Nadat een vriend haar appartement in brand had gestoken, vluchtte ze – bij gebrek aan geldige verblijfspapieren – als verstekeling op een boot naar de VS. Ze trad op in New York en Atlantic City. Ze ontmoette een nieuwe geliefde, een muzikant uit Berlijn.

In 1974 opende ze in Berlijn haar eigen club Chez Romy Haag waar popsterren als David Bowie, Freddy Mercury, en Mick Jagger zich graag lieten zien.
Begin jaren ’70 gold ze met haar roemruchte nachtclub als ‘koningin van het West-Berlijnse nachtleven’.

Ondanks haar grote naam en faam in Europa, trad ze in eigen land weinig op. Wel was zij in die periode geregeld te zien in Duitse films als Hamburger Krankheit, Plastikfieber, Maskara en Zum Beispiel Otto Spalt.

Ze sloot haar nachtclub in 1983 om zich volledig te kunnen wijden aan nieuwe plaatopnamen, televisieshows en aan de optredens in haar eigen show, waarmee ze inmiddels theaters in het hele Duitse spraakgebied bereisde.

Op 32-jarige leeftijd liet zij haar sekse via een geslachtsoperatie in overeenstemming brengen met de door haar van kindsbeen af beleefde (vrouwelijke) genderidentiteit en sindsdien gaat zij officieel als vrouw (met de achternaam Haag) door het leven. In 1997 ontving zij tijdens het filmfestival van de Berlinale een speciale Teddy Award – een prijs, speciaal bedoeld ter onderscheiding van films met een homo- dan wel transseksuele achtergrond.

In 1999 verscheen haar autobiografie Eine Frau und mehr, waarin zij onder meer haar leven en de kunstenaarsscène van de jaren ’70 en haar vriendschap met Amanda Lear beschrijft.

Van Romy Haag is de uitspraak: “De beste koks zijn mannen, de talentvolste ontwerpers zijn mannen, waarom zouden de mooiste vrouwen dan geen mannen zijn ?” en ‘Ik ben een normale heteroseksuele vrouw.’

CD’s van Romy Haag zijn o.a.: So bin ich (1981), Flublatt (1983), City in the night (1985), Balladen für Huren und Engel (2001), Frauen die ich nicht vergessen kann (2005) en Moving on (2010).

Rosen im Schnee is een van Romy’s mooiste liederen over homoseksuelen die na de bevrijding van het nationaal socialisme in 1945 opnieuw werden opgesloten in de gevangenis op grond van paragraaf 175,

https://atria.nl/nieuws-publicaties/geweld-tegen-vrouwen/grose-freiheit-maar-na-bevrijding-geen-vrijheid-voor-homoseksuelen/